کارآفرینی از جنس فرش دستبافت

به گزارش رضوانیون/مرضیه وحدت؛ علاقه محمد رضا صلاتی به قالیبافی، موجب شد تا برای ایجاد اشتغال به صنعت قالیبافی رو بیاورد و علی رغم سن کم و سرمایه اندک و سختی های مسیر، کفش های آهنی برپا کند و برای شروع کار ابتدا دو دستگاه دار قالی را در فیض آباد برپا و گام های اول به سوی کارآفرینی و ایجاد اشتغال را بردارد تا الگویی باشد برای افرادی که نبود کار را بهانه ای برای بیکار بودن دارند.

آقای صلاتی از چگونگی ورود خود به این صنعت بفرمایید، چه شد این صنعت را برای ایجاد اشتغال انتخاب کردید؟

من از کودکی می دیدم که فامیل و همسایه ها در منزل قالی بافی می کنند و با دست های خود نقش های زیبا می آفرینند، نگاه به فرش ها از پشت دارقالی که با دستان دختران و زنان تار و پود را در هم می تنید لذت بخش بود، از طرفی می دیدم که فروش فرش ها گاهی برای قالیباف همراه با سختی بود و حضور بانوان در منزل که هم شغل دارند و هم فرزندان خود را تربیت می کنند همه اینها انگیزه ای شد که در سن ۲۱ سالگی به سمت ایجاد اشتغال برای بانوان گام بردارم و در تکاپوی گرفتن مجوز برای ایجاد کارگاه های دارقالی باشم.

در فرآیند دریافت مجوز با مشکلاتی مواجه بودید؟
متاسفانه گرفتن مجور یعنی ردشدن از هفت خان رستم و سن کم من نیز بهانه ای بود برای عدم دریافت مجوز که با همکاری کمیته امداد فیض آباد در ۵ سال گذشته و گرفتن مدارک مختلف قالیبافی بافت خراسان و گرفتن پروانه تولید، فروش و رنگرزی موفق به دریافت مجوز شدم و کار خود را با برپایی دو دستگاه دارقالی شروع کردم و به مرور تعداد آن زیاد شد آن زمان تصمیم گرفتم برای چند سال آینده یک زنجیره تولید درست کنم و رنگرزی و رفوگری نخ را به فیض آباد بیاورم.

الان افتخار می کنم بعد از ۵ سال با تلاش و پشتکار تعداد دارهای قالی را به ۱۲۰ دار افزایش دادم و ۲۵۰ بافنده در شهرستان دارم.

از نقش کمیته امداد بفرمایید؟

کمیته امداد از همان ۵ سال گذشته حمایت خود را با کمک به دریافت مجوز و پروانه کسب داشته است و در حال حاضر نیز با تسهیلاتی که در چند مرحله پرداخت کرده است و در بحث بازاریابی و فروش ، حامی من است.

از درآمد خود راضی هستید؟

من از ابتدای شروع کار فقط به توسعه کار خود تمرکز داشته ام و هدف اصلی من حضور در نمایشگاه آلمان بوده است که همه تجار فرش دستبافت حضور دارند و درآمد خود را فقط در جهت افزایش کارگاه های قالی بافی و بالطبع افزایش بافنده ها و درآمدزایی برای آنها هزینه کرده ام و از درآمد خود راضی هستم اما این راضی بودن به معنای ایستادن در همین جایی که هستم نمی باشد، تلاش من توانمندی خانواده ها به ویژه بانوان سرپرست خانوار می باشد.

آیا فعالیت شما فقط در گارگاهها است و صرفا در شهرستان فیض آباد دار قالی دارید؟

دارهای قالی متمرکز و غیر متمرکز است، برخی در منازل و برخی نیز در یک مکانی برپاشده و بافنده ها در آنجا قالیبافی می کنند، در ۲۰ شهرستان از جمله شهرستان های تربت، مه ولات، نیشابور، کاشمر و کدکن و روستاهای مختلف مکان هایی برای دارهای قالی در نظر گرفته شده که قالیبافان در آن مکان قالی بافی می کنند و یک نفر به عنوان نماینده حضور دارد.

از افت و خیزهای این مسیر بفرمایید؟

در مسیر تولید قرار گرفتن همیشه همراه با فراز و نشیب خواهد بود و من نیز همیشه آماده بوده ام و محکم تر از قبل ادامه دادم یکی از این زمان ها که بسیار بر من سخت گذشت در دوران کرونا بود، به دلیل عدم فروش فرش ها و اینکه من سرمایه خود را در جهت توسعه کار خود هزینه می کردم با کمبود سرمایه مواجه شدم و چون باید پول بافنده ها را پرداخت می کردم، یک شکست در کرونا را تجربه کردم و میتوان گفت در نقطه صفر درآمد بودم اما چون انگیزه حضور در نمایشگاه آلمان داشتم همچنان به این حرفه و کار ادامه دادم و ادامه می دهم.

چه چیزی شما را خوشحال می کند؟

وقتی به یک روستا دار قالی می برم که درآمدی ندارند و نیازمند هستند، با به درآمد رسیدن بافنده ها و خوشحالی آنها و دعایی که می کنند برای من بسیار خوشحال کننده است و همیشه دعای آنها را عامل موفقیت خود می دانم.

سخن پایانی…

حرف برای گفتن زیاد است، افراد زیادی برای قرار گرفتن در چرخه تولید به من مراجعه می کنند اما چون تعداد دارهای قالی محدود می باشد من نمی توانم پاسخگو باشم، اگر حمایتی صورت گیرد تا تعداد دارهای قالی را افزایش دهم و کار خود را توسعه دهم بسیار خوب است چون هم توان فروش و هم نیروی کار دارم و می توانم نیروهای خود را تا ۵۰۰ نفر افزایش دهم.